Bartek Debski homepage:
Misja KEPLER

Ewolucja efektu O'Connella



Cel ćwiczenia: Przestudiowanie zmian efektu O'Connella w wybranym ciasnym układzie podwójnym zaćmieniowym obserwowanym przez obserwatorium orbitalne Kepler.

Paczki z danymi:

Plan ramowy zadania:

  1. Sfazować dane dla każdego zestawu
  2. Wyznaczyć różnicę wysokości w każdej krzywej fazowej
  3. Skonstruować diagram ewolucji efektu O'Connella
  4. Całość opisać i skomentować w raporcie
Po sprawdzeniu raportu razem z diagramem prowadzący dostarczy dane uzupełniające diagram o pozostałe punkty. Ostateczna wersja raportu powinna zawierać uzupełniony diagram ewolucji efektu O'Connella, na którym wyszczególnione będą punkty wyznaczone w sprawozdaniu.

Przykładowy uzupełniony diagram ewolucji O'Connella:



Termin oddawania raportów: 10 grudnia 2015 (sześć tygodni po wprowadzeniu ćwiczenia na zajęciach)




Raport musi się składać z następujących części:
  1. Wstęp teoretyczny
    • Ogólne przedstawienie ćwiczenia
    • Wprowadzenie do plam gwiazdowych
    • Krótki opis, czym jest efekt O'Connella i co go może powodować
    • Krótki opis misji KEPLER
  2. Przygotowanie danych
    • Opisać, jak wyglądają dostarczone dane
    • Opisać proces fazowania (przedstawić formułę oraz wykorzystany program/skrypt)
    • Napisać, skąd się wzięło informację o konkretnym obiekcie (źródła)
  3. Wyznaczanie różnicy wysokości maksimów blasku oraz konstrukcja diagramu ewolucji efektu O'Connella
    • Opisać, w jaki sposób wyznaczone zostały wysokości maksimów - metoda, użyty program i/lub skrypt
    • Zamieścić tabelę z wynikami wysokości oraz różnic wysokości
    • Zamieścić obraz z przykładową sfazowaną krzywą blasku; jeśli maksima były wyznaczane przez dopasowanie funkcji, tę funkcję też należy nanieść na obraz. Pamiętać o podpisaniu osi.
    • Zamieścić diagram ewolucji efektu O'Connella z naniesionymi wyznaczonymi w ćwiczeniu punktami oraz z punktami dostarczonymi przez prowadzącego. Diagram na dolnej osi powinien mieć zaznaczone epoki, na górnej osi zaznaczony czas w BJD, a na lewej osi jasność wyrażoną w strumieniu.
  4. Podsumowanie oraz dyskusja
    • Przedstawić podsumowanie wyników
    • Omówić diagram ewolucji efektu O'Connella: czy jest jakiś wyraźny sygnał, co mogło taki sygnał spowodować



Podpowiedzi:
  • Brać epokę centralną
  • Trzeba będzie wyznaczyć 40 maksimów; warto sobie napisać skrypt automatyzujący wszystkie zadania; język programowania dowolny
  • Jeśli ktoś zdecyduje się na bash (polecam na start), warto skupić się na programie awk
  • Przykład składni awk jest nastepujący:

    awk '{print $numer_kolumny,$numer_innej_kolumny*2+4 > "plik_wyjściowy"}' plik_z_danymi

    Posiadając plik wejscie.dat, który wygląda tak:

    1 2
    2 3
    3 5
    4 8


    oraz wpisując w konsolę:
    awk '{print $1,$2*2+4 > "wyjscie.dat"}' wejscie.dat

    otrzymamy plik wyjscie.dat

    1 8
    2 10
    3 14
    4 20


  • Uwaga, print programu awk nie służy w pierwszym rzędzie do pracy na liczbach zmiennoprzecinkowych o dużej dokładności. Lepiej używać funkcji printf()!
  • Gnuplot jest pomocnym programem do, między innymi, rysowania wykresów
  • Gnuplot może być używany do dopasowywania funkcji (uważać na wartości startowe!)
  • ... Kolejne ćwiczenie będzie technicznie podobne, ale będzie wymagało wyznaczenia większej ilości ekstremów krzywej blasku. Naprawdę warto napisać sobie skrypt automatyzujący całą pracę.
  • Jak najbardziej można wykorzystywać skrypty z poprzedniego ćwiczenia (diagram O-C). To jest nawet silnie wskazane!
  • Przydatne linki: Simbad | KEBC | Gnuplot 4.2 Manual | Gotowe Rozwiązania