Wybuchy radiowe typu II są zwykle obserwowane na częstotliwościach poniżej 400 MHz i charakteryzują się powoli dryfującymi wąskimi pasmami podstawowymi lub (oraz czasami również) harmonicznymi. Zdarzenia o częstotliwościach początkowych wyższych niż 400 MHz są odnotowywane rzadko (Pohjolainen et al. 2008). Tego typu wybuchy mogą być wynikiem oddziaływania koronalnych wyrzutów masy z otaczającymi je, gęstymi strukturami obecnymi w słonecznej koronie, takimi jak streamery, pętle lub inne struktury położone w dolnej części korony.
Więcej...