Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz
z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
Radio, Duże Ucho i sygnał „Wow”
Źródło i prawa autorskie:
Rick Scott
Opis:
Od pierwszych dni radia
i telewizji swobodnie nadawaliśmy sygnał w kosmos.
Od jakiegoś czasu również słuchamy.
Jednym z pierwszych i większych słuchaczy był radioteleskop Uniwersytetu
Stanowego Ohio (ang. Ohio State University), pieszczotliwie
zwany „Dużym Uchem”.
Zaprojektowane przez Johna Krausa,
należące do OSU Duże Ucho (o rozmiarach trzech boisk futbolowych) składa się
z potężnej uziemionej metalowej płyty z dwoma, przypominającymi płot
reflektorów (jeden przymocowany na stałe, drugi -- ruchomy) i przeczesuje
niebo dzięki obrotowi Ziemi.
Powyższe zdjęcie, wykonane przez byłego ucznia Dużego Ucha Ricka Scotta, spogląda
przez płaszczyznę gruntu w kierunku reflektora nieruchomego
z „rogami odbiornika” na pierwszym planie.
W maju br. zdemontowano ostatnie fragmenty Dużego Ucha, lecz jego badania Wszechświata w zakresie radiowym będą długo pamiętane.
Począwszy od 1965 r. Duże Ucho używano w ambitnym premierowym przeglądzie
nieba radiowego, ostatecznie znalazło ponad 20 000
radioźródeł na niebie.
Po zmianie tematu zainteresowań w latach 70-tych stało się ono pierwszym
teleskopem nasłuchującym nieprzerwanie
sygnałów od cywilizacji pozaziemskich.
Podczas pobudzającego momentu
w sierpniu 1977 r. Duże Ucho wykryło bardzo silny i nieoczekiwany sygnał,
nazwanych Sygnałem Łoo!.
Lecz niestety, słyszano go tylko raz,
stąd źródła sygnału nie można było wyznaczyć.
Autorzy i wydawcy:
Robert Nemiroff
(MTU)
i Jerry Bonnell (UMCP)
Przedstawiciel NASA: Phillip Newman
Obowiązują określone prawa.
Polityka
prywatności sieci NASA oraz ważne uwagi
Serwis prowadzony przez:
ASD
w NASA /
GSFC
oraz Michigan Tech. U.